۱۴۰۰ اردیبهشت ۱۹, یکشنبه

مجاهد شهید بهمن ترشیزی

 



بهمن ترشیزی روز۲۷بهمن ۱۳۳۲ متولد شد و در همین روز در سال۱۳۶۰ اعدام شد. او دانشجوی رشته مهندسی صنعتی در دانشگاه علم و صنعت نیز بود.
قسمتهایی از زندگی پربار این مجاهد شهید توسط برادرش:
او به کار عکاسی و فیلمبرداری علاقه زیاد داشت. به‌همین خاطر بعد از پایان دانشگاه، مشغول به کار در سینمای آزاد شد. چندین مستند از دوران انقلاب ساخته بود. یکی از آنها درباره زندگی طاقت‌فرسای کودکانی بود که از صبح زود تا غروب آفتاب در بلورسازی کار‌ می‌کردند. او برای ساخت این فیلم مدتی با این کودکان و خانواده آنها زندگی کرد. در سال۵۶ موفق شد در فیلمی مستند وضعیت قربانیان اعتیاد و فحشا در نظام دیکتاتوری را به تصویر بکشاند. در شهریور۵۶ فیلمی از زاغه‌نشینی در شهر تهران تهیه کرد و هر دو فیلمش را در بیشتر دانشگاههای تهران به نمایش گذاشت.
«سینما یک وسیله بیانی بسیار موثر و قویه از این ابزار باید به درستی استفاده کرد. اگه ما بتونیم پایه‌های یک سینمای سالم و مردمی رو بریزیم، واقعاً گام بزرگی در آگاه کردن توده‌ها برداشته‌ایم...»
در روزهای انقلاب سال۵۷ بهمن به‌همراه برادرم بهروز از صحنه‌های قیام و شهدای گمنام عکس و اسلاید تهیه می‌کردند و تصاویر تظاهرات شکوهمند عید فطر و ۱۷شهریور و دهها تظاهرات دیگر را به ثبت رساندند.
بهمن شجاع و عاشق مجاهدین و مبارزه برای آزادی بود. در جریان انقلاب ضدسلطنتی با ماشین‌‌اش سلاح و مهمات از پادگانها خارج می‌کرد و جوانهای انقلابی را مسلح می‌کرد. بعد از انقلاب مدتی در واحدهای فرهنگی اداره سینمای آزاد مشغول به‌کار شد. اما با شروع انحصارطلبی خمینی از این کار اخراج شد. او با شهید محمدرضا خاکسار و مهیار خلیلی «کانون فیلمسازان مسلمان» را بنیانگذاری کرد. این آن چیزی بود که بهمن سالها آرزوی درست کردنش را  داشت. کانونی مترقی و دموکراتیک!
در دی ماه ۱۳۶۰ برادرم بهمن ترشیزی مفقود شد. بهمن برادر بزرگتر من و متولد ۲۷ بهمن ۱۳۳۲ بود. او در دانشگاه علم و صنعت در رشته مهندسی صنعتی تحصیل کرده بود. بعد از انقلاب، او هم به‌انجمن دانشجویان مسلمان مرتبط با مجاهدین پیوسته بود.
برادر دیگرم رضا ترشیزی به‌مادرم گفت بیا برویم و مخفی شویم. چون نمی‌دانم چه خبر است. بهمن مفقود شده و من هم نگرانم. مادرم و رضا به‌جستجوی یک آپارتمان برای اقامت موقت پرداختند. در دی ماه ۱۳۶۰، رضا و مادرم مفقود شدند.
رضا متولد پنجشنبه ۲۰ مهر ۱۳۳۴ بود. وقتی همراه مادرم خارج شدند آنها هم مفقود شدند. نمی‌دانستیم بهمن چه شد؟‌ رضا چه شد؟ مادرم چه شد؟
بعد از یک ماه مادرم به‌خانه برگشت و گفت که من و رضا دستگیر شده بودیم.
برای کسانی که با تهران آشنایی دارند می‌گویم که در محله گیشا دستگیر شده بودند. مادرم گفت آنها ما را به‌زندان اوین بردند. در زندان به‌من گفتند که پسر دیگرم بهمن، به‌دلیل مقاومت در برابر دستگیری کشته شده و بدون اطلاع ما در بهشت زهرا، قطعه ۹۲، ردیف ۱۲۳ شماره ۱۵ دفن شده است.
بهمن درست در روز تولدش ۲۷ بهمن ۱۳۶۰ در سن ۲۸ سالگی به شهادت رسیده بود.

با ما در کانال تلگرام پیشتازان راه آزادی ایران همراه باشید




هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر