مشخصات مجاهد شهید حبیب الله اسلامی عقیل آبادی
شغل : كارگر
سن: 22
محل شهادت: تهران
زمان شهادت: 1360
براي دشمني كه از به زانو درآوردن و تسليم حبيب الله اسلامي مأيوس و درمانده شده بود بزرگترين اتهام او تسليم ناپذيريش بود. چرا كه حبيب در پاسخ به لاجوردي جنايتكار كه از او خواسته بود: «حالا كه داري به اون دنيا ميروي توبه كن، بلكه بخشيده شوي!» با شجاعت و قاطعيت گفته بود: «اين توئي كه احتياج به توبه داري و نه من!»
فيلم اين اعدام جنايتكارانه توسط مجاهدين خلق ايران از زندان اوين به بيرون انتقال داده شد و در آن زمان در اختيار رسانه‌هاي خبري جهان قرار گرفت. فيلمي كه در اون زمان يعني در آغاز دهه خونبار شصت موجي از خشم عليه رژيم ديكتاتوري مذهبي حاكم بر ايران رو برانگيخت. خشمي سنگين و روزافزون كه در گذرگاه زمان، در عبور از معبر فرياد و فدا و جانبازي ميره تا براي هميشه بنياد اين جانيان رو از خاك پاك ايران بُركَنه.
اﻳﻨﮏ ﻣﻮج ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮔﺬر زﻣﺎن است ﮐﻪ ﭼﻮن ﺟﻮﺑﺎر آهن در من ميگذرد
اﻳﻨﮏ ﻣﻮج ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮔﺬر زﻣﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮن درﻳﺎﺋﯽ از ﭘﻮﻻد و سنگ در من ميگذرد
در گذرگاهت سرودي ديگرگونه آغاز كردم
متوجه شديم كه در كُريدور ساختمان مركزي اوين همهمه و سر و صداي عجيبی بپاست. صداي يك نفر رو ميشنيديم كه با صداي بلند اعلام ميكرد:
«هر كي ميخواد اعدام يك جاني رو ببينه دستش رو بالا كنه!»
از عكس العمل وحشيانه مأموران متوجه شديم كه ظاهراً كسي داوطلب اين كار نشده. اون صدا كه بعدش فهميدم صداي جلاد اوين لاجوردي جنايتكاره، ادامه داد:
«اينا رو بلند كنين و همه شون رو بيارين.»
پاسداران ما رو در حاليكه هر كسي دستش رو بر روي شونة نفر جلوييش گذاشته بود از ساختمون مركزي خارج كردند و روي پله ها نشوندند. بعد دستور دادند كه چشمبندهامون رو بازكنيم ولي هيچكس حق اينكه پشت سرش رو نگاه كنه نداشت چرا كه بازجوها معمولا در صفهاي عقب ميايستادند و نميخواستند ما اونها رو شناسايي كنيم!
در مقابل ما تعدادي مزدور مسلح ايستاده بودند كه اگه كسي خواست دست از پا خطا كنه كارش رو يكسره كنن! كمي اونطرفتر لاجوردي ملعون ايستاده بود و در سمت چپ او يك زنداني با چهره يي آرام و مطمئن قرار داشت؛ با دستي شكسته و باندپيچي شده و نگاهی تحقيرآميز به لاجوردي. لاجوردي جنايتكار نعره ميكشيد:
«اسم اين منافق حبيبالله اسلاميه. امروز او رو به سزاي اعمالش ميرسونيم! اگه بخوايد با جمهوري اسلامي ايران در بيفتيد و سرمواضعتون بايستيد به اندازة بال مگس هم به شما رحم نميكنيم.»
بعد از قرائت كيفرخواست، حبيب رو بالاي سكويي بردند. طناب دار كلفني از سكو آويزان بود. اما قبل از اينكه پاسداران فرصت پيدا كنند طناب رو به گردنش بندازند خود حبيب سرش رو جلو برد و درون حلقه طناب دار فرو برد و با صداي بلند فرياد زد: «مرگ بر خمينی». يكي از پاسداران او رو هل داد و لحظاتی بعد پيكر بيجان حبيب بر فراز دار معلق بود.
هدف لاجوردي از اين كار اين بود كه زندانيان رو از عاقبت ايستادن بر مواضعشون كه نتيجة اون مرگ خواهد بود بترسونه. اما حبيب در آخرين دقايق زندگيش به همه ما درسي داد فراموش ناشدني كه مرگ در راه عقيده عين زندگيه. اين اولين بار بود كه ميديدم چگونه يك انسان به خاطر آرمان بزرگ آزادي اينچنين محكم و استوار بر طناب دار بوسه ميزنه و با پذيرش مرگ سرخ در قلبهاي عاشقان آزادي موندگار ميشه.
با ما در كانال تلگرام پيشتازان راه آزادي همراه باشيد
https://Telegram.me/shahidanAzadi
