امیر فیضی شبگاهی سال۱۳۳۹ در تهران متولد شد. او در انقلاب ضدسلطنتی شرکت داشت. بعد از انقلاب مدتی در دبیرستان و سپس در دانشگاه با انجمنهای هوادار مجاهدین فعالیت کرد. سپس به شبستر در حومهٌ تبریز رفت و انجمن هواداران مجاهدین در آن منطقه را تأسیس کرد. تا سال۶۳ در هسته‌های مقاومت فعالیت کرد. در سال۶۴ به تشکیلات خارج کشور وصل شد و سال۶۶ به منطقهٌ‌مرزی رفت و در یکانهای رزمی در ارتش آزادیبخش سازماندهی شد. در نبردهای آفتاب و چلچراغ شرکت کرد. در عملیات فروغ جاویدان درحالی‌که فرماندهی یک گروه رزمی را به‌عهده داشت قهرمانانه جنگید. فرمانده امیر سرانجام در یکی از نبردها به‌شهادت رسید و خون پاکش را فدای آزادی مردم ایران کرد.
«…راهبران عقیدتی‌ام مسعود و مریم… می‌خواستم با شما سخن بگویم چرا که عمیقترین وابستگی را به شما دارم و در حال حاضر هیچ ارزش والاتری را جز شما سراغ ندارم. در زندگی و به‌خصوص پس از انقلاب ایدئولوژیک بزرگترین آرزویم این بود که بتوانم روزی با خون خویش در جهت اثبات حقانیت راه شما و تمامی مجاهدین به‌خون‌تپیده گامی بردارم و حالا همان روز است.آن عشق بود که از بلا برخیزد
عاشق نبود که از بلا پرهیزد
مردانه کسی بود که در شیوهٌ عشق
چون عشق به جان رسد زجان بگریزد
در این وادی خون و فدا زندگی و حیات من کوچکترین چیزی است که می‌توانم بپردازم. برای رهایی خلقم و دمیدن صبح صلح و آزادی، تا این‌که لبخندی بر لبان کودکان بشکفد، برای این‌که استعدادی پرپر نگردد…».وصیت‌نامه ـ ۲۳مرداد۶۵
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر