مجاهد شهيد علي اصغر منتظر حقيقي در سال 1327 در تهران متولد شد. فعاليتهاي مذهبي ـ سياسي خود را از دوران دبيرستان و از طريق محافلي كه آن ايام وجود داشت شروع كرد.
ورود به دانشگاه و شناخت دقيق تر مشكلات و نابساماني هاي اجتماعي دريچه جديدي به روي اصغر گشود.
اصغر كه فعالانه در اعتصابات و تظاهرات دانشگاهي شركت مي جست، در جريان مبارزات صنفي ـ سياسي دانشگاه به ضرورت و لزوم قهر انقلابي در برابر قهر ضدانقلابي رژيم شاه پي برد و بدين ترتيب سرانجام به عضويت سازمان مجاهدين خلق در آمد. او كه خود بارها مي گفت:
«انسان را مي توان از ميزان احساس مسئوليتش در قبال ظلم و ستم موجود در جامعه و كوششي كه در جهت نابودي آن مي كند شناخت. هركس در اين زمينه كوشاتر باشد، بدون شك انسان تر است.»
هيچگاه از كوشش در جهت امحاء ظلم و ستم موجود در جامعه غافل نماند.
در جريان ضربه اول شهريور 50، اصغر افسر وظيفه بود و چون عده اي از برادران «گروه شيمي» و از آن جمله مجاهد شهيد علي اصغر بديع زادگان و مجاهد شهيد علي باكري دستگير شده بودند، وجود اصغر بيش از پيش ضروري مي نمود. اصغر در حالي كه هويتش براي ساواك لو نرفته بود، زندگي مخفي را شروع كرد. در اولين روز در حالي كه از شادي مي خنديد مي گفت:
«از خدمت ارتش ضدخلقي بيرون آمدم و به هسته ارتش خلق پيوستم.»
در آن روزها كمتر كسي فكر مي كرد اصغر بتواند «گروه شيمي» را سروسامان بدهد، اما در عرض مدت كوتاهي همه فهميدند كه اصغر پرشورتر از آن است كه تصور مي رفت.
گاهي از دود و بخار موادي كه تهيه مي كرد، سينه اش مي سوخت و صدايش به سختي در مي آمد، اما هيچگاه هيچكس از او گله يا شكايتي نشنيد. گاهي نيز شب ها نمي خوابيد. سرانجام آنطور كه شايسته بود، از عهده مسئوليتش برآمد.
در فروردين 51 هنگام حمل بسته اي در خيابان حنيف نژاد (شاهپور سابق) با مزدوران ساواك درگير مي شود كه طي آن با زخمي كردن دو مزدور از مهلكه مي گريزد. اما ساواك بعدا با رديابي وسيع از اصغر كه زخمي شده بود، تمام منطقه اي را كه اصغر در آن به سر مي برد محاصره مي كند. و بدين ترتيب اصغر كه ديگر برايش امكان فرار وجود نداشت، ابتدا تمامي مدارك همراه خود را از بين برده و سپس تا آخرين تير سلاح خود به مقاومت مي پردازد و قهرمانانه شهيد مي شود.
از آن هنگام مدتها گذشت تا اين كه چند سال بعد اصغر با عمل قهرمانانه اش نشان داد كه او چريك خوبي شده است.
يادش گرامي باد
ورود به دانشگاه و شناخت دقيق تر مشكلات و نابساماني هاي اجتماعي دريچه جديدي به روي اصغر گشود.
اصغر كه فعالانه در اعتصابات و تظاهرات دانشگاهي شركت مي جست، در جريان مبارزات صنفي ـ سياسي دانشگاه به ضرورت و لزوم قهر انقلابي در برابر قهر ضدانقلابي رژيم شاه پي برد و بدين ترتيب سرانجام به عضويت سازمان مجاهدين خلق در آمد. او كه خود بارها مي گفت:
«انسان را مي توان از ميزان احساس مسئوليتش در قبال ظلم و ستم موجود در جامعه و كوششي كه در جهت نابودي آن مي كند شناخت. هركس در اين زمينه كوشاتر باشد، بدون شك انسان تر است.»
هيچگاه از كوشش در جهت امحاء ظلم و ستم موجود در جامعه غافل نماند.
در جريان ضربه اول شهريور 50، اصغر افسر وظيفه بود و چون عده اي از برادران «گروه شيمي» و از آن جمله مجاهد شهيد علي اصغر بديع زادگان و مجاهد شهيد علي باكري دستگير شده بودند، وجود اصغر بيش از پيش ضروري مي نمود. اصغر در حالي كه هويتش براي ساواك لو نرفته بود، زندگي مخفي را شروع كرد. در اولين روز در حالي كه از شادي مي خنديد مي گفت:
«از خدمت ارتش ضدخلقي بيرون آمدم و به هسته ارتش خلق پيوستم.»
در آن روزها كمتر كسي فكر مي كرد اصغر بتواند «گروه شيمي» را سروسامان بدهد، اما در عرض مدت كوتاهي همه فهميدند كه اصغر پرشورتر از آن است كه تصور مي رفت.
گاهي از دود و بخار موادي كه تهيه مي كرد، سينه اش مي سوخت و صدايش به سختي در مي آمد، اما هيچگاه هيچكس از او گله يا شكايتي نشنيد. گاهي نيز شب ها نمي خوابيد. سرانجام آنطور كه شايسته بود، از عهده مسئوليتش برآمد.
در فروردين 51 هنگام حمل بسته اي در خيابان حنيف نژاد (شاهپور سابق) با مزدوران ساواك درگير مي شود كه طي آن با زخمي كردن دو مزدور از مهلكه مي گريزد. اما ساواك بعدا با رديابي وسيع از اصغر كه زخمي شده بود، تمام منطقه اي را كه اصغر در آن به سر مي برد محاصره مي كند. و بدين ترتيب اصغر كه ديگر برايش امكان فرار وجود نداشت، ابتدا تمامي مدارك همراه خود را از بين برده و سپس تا آخرين تير سلاح خود به مقاومت مي پردازد و قهرمانانه شهيد مي شود.
از آن هنگام مدتها گذشت تا اين كه چند سال بعد اصغر با عمل قهرمانانه اش نشان داد كه او چريك خوبي شده است.
يادش گرامي باد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر